آسان بار
آسان بار پل ارتباطی شرکت‌های حملونقل و رانندگانآسان بار
آسان بار پل ارتباطی شرکت‌های حملونقل و رانندگانآسان بار موفق به کسب عنوان دانش بنیان نوع ۱ شد
کارگروه ارزیابی و تشخیص صلاحیت شرکت ها و موسسات دانش بنیان و نظارت بر اجرا ،بازارگاه اینترنتی حمل و نقل جاده ای آسان بار را دانش بنیان اعلام کرد. آسان بار به عنوان یک بازارگاه اینترنتی حمل ونقل جاده ای، کار خود را از سال ۹۵ آغاز کرده است و با توجه فعالیت های نوآورانه و انقلابی خود در حوزه حمل و نقل جاده ای موفق به کسب این عنوان شده است.
آسان بار با ارائه دو اپلیکیشن مخصوص راننده و اپلیکیشن مخصوص شرکت های حمل و نقل با توجه ویژه به جایگاه شرکت های حمل و نقل توانسته است به بخش عظیمی از دست اندرکاران این حوزه خدمات متنوع ارائه کند و بیش از ۱۰ هزار راننده ناوگان سنگین و و بیش از ۴۰۰ شرکت حمل و نقل در تحت پوشش خدمات خود قرار بدهد.
آسان بار به عنوان پل ارتباطی بین شرکت های حمل و نقل بدون رویکرد حذفی و بدون دریافت کمیسیون امکانات زیادی را در اختیار رانندگان و شرکت ها قرار داده تا زمینه ساز تحولی باشدکه آسان بار از ان حرف می زند. مشاهده “بارهای اطراف من” برای رانندگان وامکان جستجوی صوتی بار و همچنین مسیریابی آنلاین از جمله مزایایی است که رانندگان را برای استفاده از اپلیکیشن آسان بار ترغیب می کند اما مزایای آسان بار برای شرکت های حمل و نقل هم کم نیست و پیش از این سابقه نداشته است.دسترسی به بیش از ۱۰ هزار راننده با ناوگان متنوع و امکان رصد موقعیت لحظه ای بار از زمان بارگیری تا تحویل بار می تواند از امتیازات بی نظیر این اپلیکیشن به حساب بیاید.
نکته مهم این است که این کسب و کار جدید و مدرن رویکرد حذف شرکت های حمل و نقل یا باربری ها را ندارد. زیرا به نظر می رسد نوع حمل و نقل جاده ای کالا بدون این حلقه های واسط کارایی و ایمنی و نظم کافی نخواهد داشت و به بهانه حذف واسطه نمی توان کسب و کار سنتی را که نقش مهمی دارد و افراد زیادی در آن مشغول به کار هستند کنار گذاشت
بنابراین آسان بار از آن دسته کسب و کارهایی است که نه تنها فضای کسب و کار سنتی را از بین نمی برد بلکه دست به ایجاد تحول عظیمی زده که می تواند برای توسعه کسب و کارهای دیگر هم نقطه عطف باشد. مدرن شدن شیوه کسب و کاری مانند حمل و نقل جاده ای که شریان صنعت کشور به شمار می آید در نهایت می تواند کمک شایانی به رشد اقتصادی کشور و بهبود کیفیت زندگی میلیون ها ایرانی مشغول در کل این صنعت کند بدون اینکه بخش هایی از آن را از کار بیکار یا وادار به تغییر شکل و کوچک تر شدن کند. کسب و کار سنتی نه تنها باعث گردش چرخ این صنعت بوده و هست، بلکه به ضرورت امنیت و طی شدن درست و نظام مند فرایندها، یک عضو حیاتی و حلقه ای در زنجیره رونق کسب و کار به حساب می آید. مدرنیزه شدن کار و استفاده از بستر اینترنت و تلفن های هوشمند، گامی بزرگ در جهت تحول و بهینه شدن کارهاست چرا که به کارگیری اینترنت و ورود به عصر جدید کسب و کار تا حد زیادی از هزینه و زمان مورد نیاز می کاهد و در نهایت به بهبود کیفیت زندگی جامعه می انجامد.
صف طولانی توقف کامیون ها در مرز دوغارون همچنان ادامه دارد
در ورودی مرز دوغارون ثبت کامیون های ایرانی به کندی انجام می شود و باعت به وجود آمدن گلوگاهی پرترافیک شده است،علت این مشکل وجود یک باسکول است که ظرفیت این تعداد از کامیون ها را ندارد و سبب تشکیل صف های طولانی در دوغارون شده است.
برنده رقابت شدید برای عرضه کامیون‌های خودران چه کسی خواهد بود؟
اروپا و آمریکا در حال رقابتی شدید هستند تا نخستین کسانی باشند که کامیون‌های خودران روانه جاده‌ها می‌کنند. این کار، کار بزرگی است، چون کامیون‌های خودران بسیار کم هزینه هستند، امن‌ترند و به رانندگان کمک می‌کنند زودتر به مقصد مورد نظرشان برسند.
با وجود رقابت تنگاتنگی که در این زمینه وجود دارد، با این حال، به نظر می‌رسد ایالات متحد قدری از اروپا جلوتر افتاده است. در واقع، قوانین سختگیرانه کمتر، شبکه بزرگراهی گسترده‌تر و نوآوری‌های زیادتر باعث شده است ایالات متحده در این زمینه از اروپا پیشی بگیرد.
البته پیش از این در اروپا ماشین‌های خودران و ماشین‌های مرتبط به هم وجود داشته است ولی تاکنون برای حمل و نقل بار از آن‌ها استفاده نشده است. برای مثال، کمپانی اسکانیا در ماه دسامبر 2017 صد هزارمین کامیونش را به سیستم ارتباط فعال مجهز کرد. این سیستم به دفاتر اسکانیا اجازه می‌دهد از راه دور عیب و ایرادها را تشخیص بدهند و رانندگان را به گونه‌ای هدایت کنند که امنیت بیشتری داشته باشد و سوخت کمتری مصرف کند.
در ماه می گذشته نیز کمپانی دایملر از نخستین کامیونی رونمایی کرد که در سطح جهانی به صورت رسمی یک کامیون خودران شناخته شد و به احتمال زیاد ظرف یک دهه آینده در ناوگان‌های حمل و نقل خدمت‌رسانی خواهد کرد. این در حالی است که کامیون‌های خودران در آمریکا راهی بزرگراه‌ها شده‌اند و مدتی است کالا و بار جا به جا می‌کنند.
ظرف شش ماه گذشته، کامیون خودرانی که توسط کمپانی امبارک (Embark) ساخته شده است حدود 650 دستگاه یخچال را از ال‌پاسو در تگزاس تا مرکز توزیع آن‌ها واقع در پالم‌اسپرینگ، کالیفرنیا (650 مایل) حمل کرده است. یک کامیون خودران شرکت Uber نیز 120 میل راه پیموده و 50000 قوطی نوشابه جا به جا کرده است. شرکت Waymo نیز به تازگی اعلام کرده است حمل بار به مقصد مراکز دیتای شرکت گوگل واقع در آتلانتا را به صورت آزمایشی با کامیون‌های خودران انجام خواهد داد. البته یکی از دلایلی که آمریکا در این زمینه جلو افتاده این است که بزرگراه‌های زیاد و طولانی دارد که برای انجام پروژهای آزمایشی بسیار مناسبند. انجام چنین آزمایش‌هایی در اروپا دشوار است چون باید با دولت چندین کشور مختلف هماهنگی‌هایی صورت بگیرد.
مشکل دیگری که بر سر راه قرار دارد، بازگشت سرمایه و رسیدن به سود است. هزینه تجهیز کردن یک کامیون بدون راننده می‌تواند بیش از بیست و پنج هزار دلار باشد و هزینه صرفه‌جویی در مصرف سوخت، دستمزد کارگران و هزینه تعمیر و نگهداری باید به اندازه‌ای باشد که سرمایه‌گذاری بر روی تولید این گونه کامیون‌ها را توجیه کند. وقتی هم صحبت از قوانین و مقررات سختگیرانه پیش می‌آید، باید گفت این قوانین در آمریکا کمتر وجود دارند و سازمان ایمنی و ترافیک در بزرگراه‌ها، سرفصل‌هایی برای وضع قوانین در تمامی بزرگراه‌های این کشور تعیین کرده است. از طرفی، اتحادیه اروپا برای هر کشور عضو این اتحادیه، قوانین متفاوتی وضع کرده است و چندین کشور که مسیر کامیون‌های خودران می‌تواند از آن‌ها عبور کند، عضو اتحادیه اروپا نیستند. مشکل دیگری که در اروپا وجود دارد این است که ممکن است خلافکاران کنترل کامیون‌ها را در دست بگیرند و آن را به همراه بار به کشورهای دیگر ببرند.
با همه این تفاسیر، باید گفت بازار کامیون‌های خودران فرصت بسیار بزرگی در اختیار می‌گذارد. اگر بزرگراه‌های مناسب و مقررات غیر سختگیرانه وجود داشته باشد، نوآوری‌های زیادی می‌توانند ظهور کنند و به زودی مشخص خواهد شد که کامیون‌های خودران در کدام سوی اقیانوس اطلس زودتر راهی بزرگراه‌ها خواهند شد.